Κέρκυρα, το παλαιό φρούριο
Work Artirst Modal
Κέρκυρα, το παλαιό φρούριο
Παρθένης Κωνσταντίνος (1878/1879 Αλεξάνδρεια - 1967 Αθήνα)
Πήρε πιθανότατα τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Αίγυπτο την περίοδο 1894-1895, από τον Γερμανό καλλιτέχνη Karl Wilhelm Diefenbach και το 1895/1896 πήγε στη Βιέννη, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών (1897-1903) και στο Ωδείο.
Το 1903 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στη Διεθνή Έκθεση των Αθηνών, στην οποία τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο. Παραμένοντας πέντε χρόνια στην Ελλάδα, ταξίδεψε σε διάφορα μέρη ζωγραφίζοντας και αγιογραφώντας εκκλησίες. Από το 1909 ως το 1911/1914 έζησε στο Παρίσι, όπου έλαβε μέρος σε διάφορα σαλόνια, μεταξύ των οποίων το Φθινοπωρινό Σαλόνι του 1910, όπου το έργο του "Πλαγιά" τιμήθηκε με βραβείο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε για ένα διάστημα στην Κέρκυρα, πήρε την ελληνική υπηκοότητα και έγινε μέλος της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής ομάδας "Συντροφιά των Εννιά". Το 1917 ήρθε οριστικά στην Αθήνα και, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ίδρυσε την "Ομάδα Τέχνη". Το 1929, με προεδρικό διάταγμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, του οποίου υπήρξε στενός φίλος, διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, αφού είχε προηγηθεί μια αποτυχημένη προσπάθεια εκλογής το 1923. Στη Σχολή δίδαξε ως το 1947, οπότε και παραιτήθηκε. Η ζωγραφική περιλαμβάνει θρησκευτικά θέματα, τοπία, μυθολογικές και αλληγορικές σκηνές, προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις, αντλώντας τις εμπνεύσεις του από την αρχαία και τη βυζαντινή τέχνη αλλά και από τα νεότερα ρεύματα - τον ιμπρεσιονισμό και τον μεταϊμπρεσιονισμό, το συμβολισμό και την Art Nouveau - ανοίγοντας το δρόμο για την ανανέωση της ελληνικής τέχνης.
Στο σχεδίασμα όπου εικονίζεται το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας, ο Παρθένης στέκεται στη μεγάλη στροφή του δρόμου και σχεδιάζει με λάδι σε ένα μικρών διαστάσεων μουσαμά. Στο ίδιο σημείο φωτογραφίζεται με την κόρη του το 1930, όταν επισκέπτεται το νησί. Η χρήση της συγκεκριμένης οπτικής γωνίας είναι συχνή όχι μόνο στους περιηγητές και τους ξένους ζωγράφους των περασμένων αιώνων, αλλά και στους ζωγράφους του δέκατου ένατου αιώνα. Από την ίδια θέση ζωγράφισε το φρούριο ο Πίτζε. Είναι άλλωστε η γωνία που επιτρέπει μια πλήρη θέαση του φρουρίου που σαν καράβι μοιάζει να πλέει στη θάλασσα.