Κέρκυρα, Το παλιό κάστρο

Χρονολογία: 1959
Υλικό: Χαλκογραφία και ακουατίντα
Διαστάσεις: 31,5 x 44,5 εκ.
Αρ. Έργου: Π.2711

Κατ' εξοχήν τοπιογράφος, δίνει δύο μεγάλους κύκλους θεμάτων, τα Καράβια και την Κέρκυρα, κάνοντας την παρουσία του ανθρώπου τόσο διακριτική, όσο διακριτικά έζησε και ο ίδιος. Ήδη από το 1939, πολύ πρώιμα για τα ελληνικά δεδομένα, προτείνει τις πρώτες αφηρημένες διατυπώσεις, προσανατολισμένος προς τον Καντίνσκυ, αλλά διαφαίνεται και η ρεαλιστική του αφετηρία που είναι η αναπαραστατικότητα. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 χρησιμοποιεί το χρώμα στις χαλκογραφίες, αποδεσμευμένο και αυτονομημένο από τα περιγράμματα, για να καταλήξει σε εκρηκτικές εξπρεσιονιστικές διατυπώσεις (Λιτανεία). Το έργο του εμφανίζει την αίσθηση μιας εσωτερικής ενότητας και ολοκλήρωσης. Στο έργο του αυτό ο καλλιτέχνης δείχνει μεγαλύτερη τόλμη και υφολογικά πλησιάζει την αφαίρεση του Kadinsky.