Η Κέρκυρα μετά τον βομβαρδισμό
Work Artirst Modal
Η Κέρκυρα μετά τον βομβαρδισμό
Βεντούρας Νικόλαος (1899 Κέρκυρα - 1990 Κέρκυρα)
Από το 1932 ήταν αυτοδίδακτος χαλκογράφος και λιοθογράφος. Μαζί με τον Μάρκο Ζαβιτζιάνο και τον Λυκούργο Κογεβίνα εντάσσεται στην κερκυραϊκή παράδοση χαρακτών. Έζησε αποτραβηγμένος στην Κέρκυρα, όπου δούλευε αθόρυβα και για πολλά χρόνια άγνωστος στο ευρύ κοινό. Κατ΄ εξοχήν τοπιογράφος, δίνει δύο μεγάλους κύκλους θεμάτων, τα Καράβια και την Κέρκυρα, κάνοντας την παρουσία του ανθρώπου τόσο διακριτική, όσο διακριτικά έζησε και ο ίδιος. Ήδη από το 1939, πολύ πρώιμα για τα ελληνικά δεδομένα, προτείνει τις πρώτες αφηρημένες διατυπώσεις, προσανατολισμένες προς τον Kadinsky, αλλά διαφαίνεται και η ρεαλιστική του αφετηρία. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, χρησιμοποιεί το χρώμα στις χαλκογραφίες, αποδεσμευμένο και αυτονομημένο από τα περιγράμματα, για να καταλήξει σε εκρηκτικές εξπρεσιονιστικές διατυπώσεις (Λιτανείες). Το έργο του εμφανίζει την αίσθηση μιας εσωτερικής ενότητας και ολοκλήρωσης. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Μετά το 1947 άρχισε να παρουσιάζει το έργο του στην Αθήνα σε σποραδικές ομαδικές εκθέσεις, ενώ το 1964 εκθέτει χαλκογραφίες στη Μπιενάλε της Βενετίας.
Κατ' εξοχήν τοπιογράφος, δίνει δύο μεγάλους κύκλους θεμάτων, τα Καράβια και την Κέρκυρα, κάνοντας την παρουσία του ανθρώπου τόσο διακριτική, όσο διακριτικά έζησε και ο ίδιος. Ήδη από το 1939, πολύ πρώιμα για τα ελληνικά δεδομένα, προτείνει τις πρώτες αφηρημένες διατυπώσεις, προσανατολισμένος προς τον Καντίνσκυ, αλλά διαφαίνεται και η ρεαλιστική του αφετηρία που είναι η αναπαραστατικότητα. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 χρησιμοποιεί το χρώμα στις χαλκογραφίες, αποδεσμευμένο και αυτονομημένο από τα περιγράμματα, για να καταλήξει σε εκρηκτικές εξπρεσιονιστικές διατυπώσεις (Λιτανεία). Το έργο του εμφανίζει την αίσθηση μιας εσωτερικής ενότητας και ολοκλήρωσης. Στο έργο του αυτό ο καλλιτέχνης δείχνει μεγαλύτερη τόλμη και υφολογικά πλησιάζει την αφαίρεση του Kadinsky.