Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1864-1871) και μετά από σύντομη παραμονή στο Μόναχο, όπου είχε εγγραφεί στην Ακαδημία, και στο Παρίσι, εγκαταστάθηκε τελικά στις Βρυξέλλες το 1872. Εκεί συνδέθηκε φιλικά με το ζωγράφο Guillaume Vogels και συντάχθηκε με τα πρωτοποριακά κινήματα της εποχής. Πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στο Βέλγιο (Γάνδη, Βρυξέλλες, Αμβέρσα, Namur, Charleroi), ενώ το 1878, στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού μετείχε στο ελληνικό τμήμα. Την ίδια χρονιά ο "Καλλιτεχνικός και Φιλολογικός Κύκλος των Βρυξελλών" οργάνωσε ατομική του έκθεση. Το 1880 ταξίδεψε στη Νότια Γαλλία και στην Ελλάδα, όπου πήρε μέρος στην έκθεση στην Οικία Μελά στην Αθήνα (1881). Στις Βρυξέλλες επέστρεψε στις αρχές του 1881, ενώ λίγο αργότερα εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα φυματίωσης, της ασθένειας που τελικά του στέρησε τη ζωή. Στο Βέλγιο ήταν ιδρυτικό μέλος του "Κύκλου της Χρυσαλίδας" (1875), στις εκθέσεις του οποίου μετείχε (1876-1878, 1881), του "Κύκλου υδατογράφων και χαρακτών" (1883) και του "Κύκλου των ΧΧ", στην πρώτη έκθεση του οποίου, στις αρχές του 1884, λίγες μέρες μετά το θάνατο του ζωγράφου, περιλαμβάνονταν έργα του. Αναδρομικές εκθέσεις του έργου του έχουν παρουσιαστεί στο δημαρχείο του Saint-Gilles των Βρυξελλών (1993), στη Namur (1994), στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο και στην Εθνική Πινακοθήκη (1996).
Η δημιουργία του περιλαμβάνει σκηνές της καθημερινής ζωής, νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες και τοπία. Προσλαμβάνοντας και αξιοποιώντας τα νεωτεριστικά μηνύματα, αναδείχτηκε με το πολύμορφο έργο του, στο οποίο αντανακλώνται και συμπυκνώνονται οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις της εποχής, σε πρωταγωνιστική μορφή του μοντερνισμού στο τέλος του 19ου αιώνα.