Εύκολα αναγνωρίσιμη, ένα γιγαντιαίο παιχνίδι, τόπος κοινός, πέρασμα όλων των εμβίων, ευχή, συχνά προσευχή, μία φωλιά που ισορροπεί. Η κατασκευή-γλυπτό χωρίς ρητορεία, χρησιμοποιεί τα πιο απλά μέσα για να προσεγγίσει την πιο απλή έννοια: προστασία, λίκνο ζωής, απόμακρη και ζεστή μνήμη, την ίδια στιγμή αναφορά στον φυσικό κόσμο που βάλλεται, ίχνος της πτήσης, ίχνος στον ουρανό, η φωλιά ριζωμένη στο έδαφος, η φωλιά μοιάζει με μουσείο.

Εύκολα αναγνωρίσιμη, ένα γιγαντιαίο παιχνίδι που κρατά από τον θεατή του κρυφό ένα σημαντικό στοιχείο: κρυμμένη στο πιο καμπύλο μέρος της, στο κέντρο του λευκού τοιχώματος από γύψο, υπενθύμιση εσωτερικού ενός αυγού, λευκό της ύπαρξης όταν κυοφορεί την τελείωσή της, κρυμμένη στο καμπύλο μέρος της μία μεταλλική απορροή υδάτων, διαφυγή ενός υγρού κόσμου. Ο ρεαλιστικός όσο και ερμητικός χαρακτήρας του έργου διαφυλάσσει την ισορροπία, το παιγνιώδες συμπληρώνεται από το κρυπτικό. Στοχασμός, ειρωνεία, πολυσήμαντο, μία αγκάλη.