Έζησε τα νεανικά της χρόνια στο Αιτωλικό. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1936-1940) ζωγραφική με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη και χαρακτική με τον Γ. Κεφαλληνό. Τον Νοέμβριο του 1940 ο Κεφαλληνός ανέθεσε στους σπουδαστές του εργαστηρίου του το σχεδιασμό αφισών πατριωτικού περιεχομένου. Τον Ιανουάριο του 1941 επιλέχθηκαν και στη συνέχεια τυπώθηκαν οι τέσσερις καλύτερες, ανάμεσα στις οποίες μία της Κατράκη με τίτλοΓια τους στρατιώτες. Κατά το διάστημα των σπουδών της κέρδισε τρίμηνη υποτροφία στη ζωγραφική, ένα βραβείο και δύο επαίνους στη χαρακτική. Στη διάρκεια της Κατοχής, οργανωμένη στην Αντίσταση, σχεδίασε και τύπωσε πολλά παράνομα έντυπα και μονόφυλλα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα δύο λευκώματαΑπό τους αγώνες του ελληνικού λαού(1943) καιΘυσιαστήριο της λευτεριάς(1945),που περιέχουν ξυλογραφίες. Τα πρώτα της έργα είναι ξυλογραφίες σε μικρό μέγεθος που έγιναν για εικονογραφήσεις βιβλίων και μονόφυλλα με συνθέσεις που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή των ψαράδων του Μεσολογγίου. Το 1955 παρουσιάζει για πρώτη φορά το έργο της. Είναι η εποχή που αρχίζει να χαράζει σε ένα νέο υλικό, τον ψαμμίτη λίθο. Στην επιλογή του συγκεκριμένου υλικού την οδήγησε η αλλαγή της θεματολογίας της. Ο εξπρεσιονισμός αλλά και η αναβίωση των παραδοσιακών τεχνικών της χαρακτικής που σημειώθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του αιώνα αποτέλεσαν σημαντικά ερείσματα στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας. Στη διάρκεια της Δικτατορίας εξορίζεται για ένα δι΄στημα στη Γυάρο και εκεί εκφράζεται καλλιτεχνικά δίνοντας μορφή σε βότσαλα που τα ζωγραφίζει με μαύρο μελάνι. Μετά το 1973 τα χαρακτικά της αποκτούν ένα συναισθηματισμό, γίνονται λιγότερο γωνιώδη και επιθετικά, και οι μορφές της επανακτούν ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά. ΠΑρουσίασε το έργο της σε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές. Το 1965 έγινε επίτιμο μέλος της Accademia Florentina del Arte del Disegno της Φλωρεντίας. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ.

• 

  Περίπατος στην Κέρκυρα