Κινούμενος ανάμεσα στον σουρεαλισμό και τη ναΐφ τέχνη, ο Σπύρος Αλαμάνος τοποθετεί τον Κλόουν του σ' ένα φανταστικό τοπίο, εμπνευσμένο ωστόσο από τη μορφολογία της Κέρκυρας. Ακολουθώντας στο συγκεκριμένο έργο τις υφολογικές αρχές του Γάλλου ναΐφ ζωγράφου, του Ανρί (Τελώνη) Ρουσσώ, αποδίδει συμβολικά και περιπαικτικά τον χώρο όπου συνωστίζονται η ελληνική παράδοση, με τη σημαία και τα χωριάτικα ρούχα του σκιάχτρου και ο σύγχρονος κόσμος με την οδική σήμανση.