Η Πλάκα, ένα από τα πρώιμα έργα του Τριανταφυλλίδη, που ολοκληρώνεται λίγο μετά την επιστροφή του ζωγράφου από το Παρίσι, είναι μία παραλλαγή ενός αγαπημένου θέματος για τους ζωγράφους της εποχής του. Ο βράχος και το μνημείο της Ακρόπολης είναι αντικείμενο παρατήρησης και μελέτης της ζωγραφικής, για τον Κωνσταντίνο Μαλέα, τον Λυκούργο Κογεβίνα, τον Μιχάλη Οικονόμου. Ωστόσο, ο Τριανταφυλλίδης εστιάζει το βλέμμα του στη γειτονιά που απλώνεται στις παρυφές του βράχου, ενώ το μνημείο ορίζει τον ορίζοντα.

Ο χώρος οργανώνεται σε οριζόντιες ζώνες, διαπερνάται από τις κατακόρυφες παρουσίες των δέντρων, δομείται από γεωμετρικές επιφάνειες θερμών και ψυχρών χρωματικών τόνων. Ο διάλογος ανάμεσα σε αυτές τις χρωματικές κηλίδες, πυκνές και αδρές, αποκαλύπτουν μεγάλη χρωματική ποικιλία καθώς ο ζωγράφος εμπλουτίζει το χρώμα του δουλεύοντάς το ξανά και ξανά, προσθέτοντας αλλεπάλληλες στρώσεις, αποδίδοντας συγχρόνως τις υφές, τις λεπτές διαφοροποιήσεις, σκάβοντας την επιφάνεια, δημιουργώντας ρυθμούς.